کد مطلب:43176 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » حديث شناسي

تفسير فرازهاي هشتم تا يازدهم خطبه صد و چهل و هفتم نهج‎البلاغه كه قرآن را وسيله هدايت و تجلي خداوند بر انسانها معرفي مي‎كند چيست؟

«فَتَجَلّي لَهُمْ سُبْحانَهُ فِي كِتابِهِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَكُونُوا اَرأَوْهُ بِما أَراهُمْ مِنْ قُدْرَتِهِ وَ خَوَّفَهُمْ مِنْ سَطْوَتِهِ، وَ كَيْفَ مَحَقَ مَنْ مَحَقَ بِالْمُثلاتِ، وَ احْتَصَدَ مِنْ احْتَصَدَ بِالنَّقِماتِ» [پس خداوند سبحان در كتاب خود براي آنان تجلي كرد، بدون اينكه او را ببينند ـ به وسيلة ارائة قدرتش و بيمناك ساختن از قدرت و سطوتش و با نشان دادن اينكه چگونه به وسيلة كيفرهاي اعمال زشت اقوام گذشته، آنان را نابود ساخت و با عذابهاي سخت مزارع هستي آنان را درو كرد و از بين برد.]
درست است كه مردم با بعثت پيامبر اكرم(ص) خدا را با چشم سر نديدند و اين يك امر محال است، ولي كلمات خداوندي در قرآن مجيد، تا آنجا كه مردم بتوانند از استعداد خدايابي خود استفاده كنند. خدا را براي آنان قابل شهود ساخت. كلمات علياي خداوندي علم و قدرت و ديگر صفات جمال و جلال كبريايي را قابل دريافت نمود. اين كلمات خبر از هستي و جريان آن را داد كه هيچ مخبري جز خالق آن هستي نمي‎تواند چنين خبري از هستي بدهد. واقعيات را آنچنان روشن ساخت كه با هيچ وسيله و ابزاري نمي‎توان به آنها رسيد. انسان را در همة ابعاد و سطوح و استعدادها و سرمايه‎هايي كه دارد و به كدامين فعليت‎ها و كمالات مي‎تواند برسد، چنان بيان فرمود كه فروغ رباني حاصل از معرفت انسان بدان‎گونه كه خدا طرح فرموده است، براي هر انسان آگاه قابل شهود مي‎باشد. از طرف ديگر كلمات خداوندي در قرآن، در تفسير سقوط و نابودي جوامع چنان روشن و چنان ارائه دهنده است كه هر آگاه و خردمندي با مطالعه و تفكر در آنها، نظم و قانونمندي هستي را مشاهده مي‎كند و يقين پيدا مي‎كند كه «با گردنده گرداننده‎اي هست».

---

ترجمه و تفسير نهج‎البلاغه ج 24
آية الله محمدتقي جعفري